მაგრამ შეიძლება საზოგადოებაში კლასი არსებობდეს, მაშასადამე ინტერესთა წინააღმდეგობაც, ხოლო ამისთანა საზოგადოებაში ნამდვილი კლასიური ბრძოლა არ არსებობდეს. ეს ხდება მაშინ, როცა მეორე (კროჩეს სიაში ამ მეორეს მესამე ადილი უჭირავს ჩვენ კი მეორეს არ ვსთვლით) დამახასიათებელი ფაქტორი კლასიური ბრძოლისა – შეგნება კლასიურ ინტერესთა ანტაგონიზმისა არ არსებობს. ინტერესთა ნიადაგზე მომხდარ ყოველ შეტაკებას არ შეგვიძლია კლასთა ბრძოლის სახელი მივათვისოთ. არ შეიძლება აგრეთვე ერთმანეთში ავურიოთ , როგორც შირად სოციალ-დემოკრატები იქცევიან, კლასთა ბრძოლა და სხვა და სხვა წოდებათა ბრძოლა მეტოქეობასა და უპირატესობისთვის. ყოველ აჯანყებაში, რომელშიც ხალხი იღებდა მონაწილეობას, ან რომელიც ხალხის გაჭირვების შედეგი იყო, შეგვიძლია აშკარა ვყოთ კლასსიურ ელემენტების მონაწილეობა, მაგრამ ვნახავთ თუარა ყოველ აჯანყებაში , მოძრაობაში გარკვეულ კლასსიურ ბრძოლას ეს დიდი საკითხია, მისი საერთოდ გადაწყვეტა შეუძლებელია . კლასსიურ ბრძოლას თავისი სუბიექტური ხასიათი აქვს და ნამდვილ კლასიური ბრძოლის დასახასიათებლად, იმის სუბიექტური სახის ნათლად ყოფა ისე საჭიროა , როგორც გამოაშკარავება ობიექტურ მიზეზთა, რომელნის იწვევენ ამ კლასიურ ბრძოლას, ხოლო სუბიექტივიზმი, რომელზედაც აქ გვაქვს ლაპარაკი , რუსეთის “დაუსრულებელი, ნახევრად ინდივიდუალისტური სუბიქტივიზმი” კი არ არის, იგი კლასსიური სუბიექტივიზმია, თუ მას შეიძლება ინდივიდუალიზმი ვუწუდოთ, ეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სახეში გვექნება არა ინდივიდთა ინდივიდუალიზმი , არამედ ინდივიდუალიზმი კლასსისა.”